ویژگی مشخص آرتروز تجزیه غضروف‌های مفصلی است. این نوع غضرو‌ف‌ها به طور معمول سطوح استخوان‌ها را در محلی اطراف مفاصل می‌پوشاند و از آنها محافظت می‌کند. در آرتروز مچ پا ، غضروفی که در گذشته آسیب دیده یا با افزایش سن و بیماری‌های مختلف ضعیف شده است، نازک و فرسوده می‌شود. غضروف حاوی اعصاب نیست، بنابراین به خودی خود باعث درد در مچ پا نمی‌شود. در عوض، تغییر در استخوان‌های زیرین و سایر بافت‌ها میتواند باعث بروز درد در پای فرد شود. پس برای خواندن ادامه مطلب با نوشدارو همراه باشید.
آرتروز مچ پا
وقتی غضروف مچ پا آسیب می‌بیند، استخوان‌های زیرین اصطکاک و ضربه بیشتری را تجربه می‌کنند. این اصطکاک باعث تغییر استخوان‌ها شده و مشکلی به نام خار استخوان را ایجاد می‌شود. استخوان زیر غضروف مچ پایی که آسیب دیده ممکن است دچار کیست شده و مناطقی از تورم غیرطبیعی به نام ضایعات مغز استخوان ایجاد کند و به همراه خود درد را به ارمغان می‌آورد.
همانطور که بدن تلاش می‌کند تغییرات آرتروز در مفصل مچ پا را جبران کند، بافت‌های نرم اطراف مفصل نیز دچار استرس می‌شوند. مثلاً تاندون‌ها و رباط‌ها در این حالت ممکن است کشیده شده و به خطر بیفتند، که منجر به از دست دادن ثبات و عملکرد مچ پا، درد و سفتی مچ پا و بروز مشکلات زانو در پا می‌شود.
علائم آرتروز مچ پا
درد شایع‌ترین علامت این آرتروز است، اما موارد دیگری نیز وجود دارد، که شناخت آنها میتواند به درمان زودرس آرتروز منجر شود.
درد
ممکن است افراد در ناحیه تحتانی استخوان (درشت نی)، پشت پا یا وسط پا احساس درد کنند. درد ممکن است ممتد، کسل کننده یا تیز و شدید باشد. درد ممکن است گذرا باشد و برای مدتی از بین برود و یا ممکن است یک سطح مزمن با شدت کم همراه با تیر کشیدن باشد. در مراحل اولیه، بسیاری از بیماران گزارش می‌کنند که درد را فقط پس از برخی فعالیت‌ها که باعث فشار بر مفصل مچ پا م شود ، مانند آهسته دویدن یا راه رفتن طولانی مدت، احساس می‌کنند. به طور معمول، این درد مچ پا را می‌توان با استراحت، بالا نگه داشتن پا از سطح بدن و کمپرس یخ کاهش داد.
سفتی مچ پا
تورم مفصلی و اصطکاک استخوان باعث سفتی و کاهش انعطاف پذیری مچ پا می‌شود. دامنه حرکتی مچ پا میتواند محدودتر شود و در نتیجه انعطاف پذیری پا و یا حرکت مچ به اطراف به کاری دشوار تبدیل شود.
تورم
هنگامی که غضروف‌های مچ پا از بین می‌روند، استخوان‌های پا، روی یکدیگر مالیده می‌شوند. مچ پا برای کاهش اصطکاک ممکن است مایع مفصلی اضافی تولید کند. این مایعات اضافی منجر به تورم در آن ناحیه می‌شود.
بی‌ثباتی مچ پا
ممکن است گاه به گاه راه رفتن باعث قفل شدن مچ پا شود و مانعی برای چرخش پا به سمت داخل مچ پا گردد. (با پوشیدن کفش‌های حمایت کننده مچ با پاشنه کم می‌توان این مشکل را کاهش داد یا از بین برد) این مشکلات بر راه رفتن فرد تاثیر می‌گذارد و میتواند در نهایت منجر به آرتروز زانو و ران شود.
بی‌تحرکی
مچ پا پس از بی‌تحرکی طولانی مدت سفت می‌شود. افرادی که مبتلا به آرتروز مچ پا هستند متوجه می‌شوند، وقتی صبح از رختخواب بلند می‌شوند یا از حالت نشستن بعد از طولانی مدت خارج می‌شوند درد و سفتی زیادی را تجربه می‌کنند.
آرتروز مچ پا وضعیتی است که در آن غضروف مفصل مچ پا فرسوده شده و باعث درد و سایر علائم آزاردهنده می‌شود. دانستن علت اصلی آرتروز مچ پا میتواند به پزشکان در تجویز یک درمان موثر کمک کند.
علت آرتروز مچ پا
آرتروز مچ پا ناشی از آسیب و ضربه
مچ پا به شدت مستعد رگ به رگ شدن و شکستگی است و به طور کلی، مفصلی که آسیب دیده باشد حدود ۷ برابر بیشتر در معرض آرتروز است. آسیب اصلی ناشی از ضربه ممکن است بعد از مدتی بهبود یابد و عملکرد مچ پا برگردد، اما ضربه میتواند منجر به تغییرات مفصلی شده و در نهایت منجر به علائم این نوع از آرتروز شود. علائم ممکن است در طی دو سال پس از آسیب مچ پا، چندین سال یا حتی چند دهه بعد ظاهر شوند.
آرتروز مچ پا ناشی از شرایط زمینه‌ای پزشکی
حدود ۱۲٪ موارد، آرتروز مچ پا به یک بیماری پزشکی زمینه‌ای مرتبط است. شرایط و بیماری‌هایی که می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد عبارتند از:
- آرتریت روماتوئید و آرتریت واکنشی (این بیماری‌های آرتروز سیستمیک می‌توانند با گذشت زمان باعث آرتروز شوند)
- اختلالات خونی مانند هموفیلی که توانایی لخته شدن خون را مختل می‌کند و هموکروماتوز، بیماری که بدن در آن بیش از حد آهن جذب می‌کند.
- پا چنبری یا سایر نقایص مادرزادی که منجر به عدم تراز مشترک مفصل مچ پا می‌شود.
لازم به یادآوری است که هرکسی که دچار آسیب مچ پا شده و یا به بیماری زمینه‌ای مبتلا باشد، به طور قطعی دچار آرتروز مچ پا نخواهد شد. اما به طور کلی احتمال ایجاد این نوع بیماری در این افراد بیشتر است.
فشار زیاد به مچ پا
افرادی که فعالیت‌های منظم آنها مچ پا را تحت فشار قرار می‌دهد، بیشتر در معرض آرتروز هستند. به عنوان مثال، رقاصان حرفه‌ای باله و بازیکنان فوتبال بیشتر در معرض آرتروز مچ پا هستند.
افزایش سن
با افزایش سن احتمال ابتلا به آرتروز مچ پا افزایش می‌یابد. دلیل این امر فرسودگی مفاصل مچ پا در طول زمان است که باعث نازک شدن غضروف و انعطاف پذیری کمتر آن می‌شود و این امر مستعد ابتلا به آرتروز است.
اضافه وزن / چاقی
۸ پوند وزن اضافی میتواند به سایش مفصل و درد آرتروز تبدیل شود. علاوه بر این، افرادی که چاق هستند می‌توانند مکانیک بدن را تغییر دهند (نحوه راه رفتن و ایستادن آنها گاهی اوقات متفاوت و نادرست است) که احتمالاً آنها را مستعد آرتروز می‌کند.
مقاله مرتبط: غذاهای مفید برای آرتروز
سابقه خانوادگی
احتمال ابتلا به آرتروز در یک فرد بسیار تحت تأثیر ژنتیک است، بنابراین فردی که والدین او مبتلا به آرتروز هستند بیشتر از شخص دیگری که والدین وی آرتروز نداشته باشند به این بیماری مبتلا می‌شود.
افراد با یک یا چند عامل خطر بیشتر مستعد آرتروز هستند، اما این تضمین نمی‌کند که فرد به طور قطعی به آرتروز مبتلا می‌شود، همچنین این احتمال وجود دارد، افرادی که هیچ یک از عوامل خطر فوق را ندارند، به آرتروز مبتلا شوند و افرادی با دارا بودن تمام خصوصیات فوق هرگز به آن مبتلا نشوند.
